DE VLIEGENDE VIGNALE...
Dit verhaal vertelt over de meest recente lotgevallen van een nieuwkomer onder
het Vignale Gamine bestand van de Fiat 500 Club Nederland... Verneem hoe
deze allernieuwste aanwinst in ons kikkerland is aanbeland. Lees het hoe, wat,
waar en waarom van FIAT110F1911571...
Achtergrondje
Een 1m90 lange student besluit na zijn HEAO studie niet thuis te wachten op zijn
uitgestelde vervolgstudie, maar 8 weken de wijde wereld in te trekken. Op het
plan staan 4 weken Indonesië en 4 weken DownUnder-Australië. De reis is hem
beloofd door Pa-lief, de rest moet uit eigen zak komen... Vier weken Indonesië
worden er zes, 28 dagen Australië lopen uit tot > 300. We pakken het verhaal op
als Martin tegen het eind van zijn contract met International Market
Development Pty Ltd (Sydney) aanloopt. Hij heeft net zijn motor verkocht en
vraagt zich af hoe hij al die Australische dollars het beste om kan zetten naar
Nederlandse Florijnen...
Sydney, augustus 1992
Ja, die Yamaha XT500 heb ik net - na zes maanden sleutelen - nog gunstig
kunnen verkopen. De Australische dollar is in de tussentijd gezakt van Hfl 1,50
naar Hfl 1,15. Ik krijg het plan een Volkswagen Kever te kopen en deze per
container naar Nederland te transporteren. De winstgevende verkoop moet het
koersverlies goed maken. Door het gunstige klimaat gaan auto's in Australië
over het algemeen veel langer mee dan wij gewend zijn. Toch kan ik in de korte
periode die mij rest in het land van de Koala's en Kangoeroes geen klassieke
Kever in perfecte staat voor een spotprijs vinden... Hummmm, dat valt tegen!
Zo'n twee weken voor m'n geplande vertrek doet zich echter een unieke kans
voor. M'n Amerikaans collega Liz heeft een lift nodig naar Huntershill, één van
de mooiste wijken van Sydney. Haar 'huisbaas' Carole leeft gescheiden van haar
echtgenoot, één van de gebroeders Grace. (Grace Brothers is een gigantisch
warenhuisconcern, velen wel bekend van de serie "Wordt u al geholpen"!) Liz
huurt bij haar één van de vele leegstaande kamers en wordt er als een dochter
behandeld. De oprijlaan rond het zwembad en het uitzicht over Sydney doen me
een paar keer slikken. Naast een stationcar en een schitterende 4-deurs Morgan
staat er onder de carport ook nog een piepklein autootje met een zeil eroverheen.
Ik heb eerder gehoord dat het dingetje niet meer rijdt en al zo'n zes jaar niet van z'n plek is geweest. Mezelf afvragend wat voor ieniemienie-ding nou onder zo'n zeiltje past, besluit ik het geheel aan een nadere inspectie te onderwerpen: een TWEEZITTER-CABRIO met 500-achterkant??? Het type-plaatje vermeldt 'Vignale' en op het stuur (rechts) en op de grille (groot!) staat FIAT: WAUW. Ik word op slag verliefd! Carrosserie, bodem, dorpels, niets lijkt aangetast door de eenzame periode onder de carport. De banden staan wel allemaal leeg. Carol zegt me dat het een GAMINI of GAMINE Vignale is en dat zij het autootje ooit in Australië gekocht heeft.
De vorige eigenaar heeft hem uit Engeland meegenomen. Ze vindt het jammer
dat haar zoons niet technisch genoeg zijn om 'm weer aan de praat te krijgen
==> zo'n zes jaar daarvoor wilde hij ineens niet meer starten & sinds 1987 is hij
niet meer gekeurd en verzekerd... Ze verraadt me dat ze al eens geprobeerd heeft
om er een koper voor te vinden, maar een Fiat liefhebber - die er A$ 4000 voor
over zou moeten hebben - blijft onvindbaar. Ze weet dat hij vrij zeldzaam is en
dat er in Australië bijvoorbeeld maar twee van rondrijden/stilstaan.
O.K.: ACTIE! M'n broer (ook autogek) komt er via dè FIAT 500 Club achter dat
er ooit in Nederland zo'n 35 Vignale Gamine's verkocht zijn. Een compleet
exemplaar kan tussen de 10 en 20 duizend gulden opbrengen. De boodschap is:
"zorg dat'ie naar Nederland komt!!".
Mijn 'cash'-bod aan Carol Grace wordt onder een kopje koffie besproken en één
van haar zoons heeft het er nog even moeilijk mee, maar uiteindelijk wordt mijn
bod geaccepteerd!
Met behulp van een geleende accu wordt een poging gedaan om de Gamine wat
nieuwe kracht te geven. Een schuurpapiertje tussen de puntjes door doet
wonderen en onder luid gejuich van de omstanders - en zeker ook van mijzelf! -
komt er leven in het schuddende achterwerk. De motor heeft naar mijn zeggen
zeker twintig tellen zelfstandig gedraaid voordat hij weer afslaat. Omstanders
beweren dat ik wel erg snel telde... feit is dat de motor het doet!
Nu alleen het transport nog.... Daarvoor moet'ie allereerst rollen. Nadat de
banden van vers lucht zijn voorzien wil m'n Gamine nog niet van z'n plaats: één
van de remmen staat vast. Na een hoop getik & geklop lukt het de remtrommel
los te krijgen. Het verwijderen van de remschoenen biedt een snelle oplossing,
ware het niet dat daardoor de remolie vrijelijk vloeit...
Nadat ook dat euvel verholpen is kon begonnen worden met het vinden van een
vervoerder. Een twintig voet container is het eerste wat in mij opkomt. Via
allerlei aanvragen kom ik op zo'n A$1580, inclusief CAF*, BAF** maar
exclusief havenkosten in Sydney en Rotterdam. Een container delen met anderen
is ook een optie, maar het op maat laten maken van een kist (waar de Gamine
dan in geplaatst zou worden) maakt deze optie alsnog duurder. Vervolgens wordt
mij door de manager van Nippon Express gevraagd waarom ik dat kleine ding
niet gewoon in een vliegtuig stop. Ik merk op dat handbagage beperkt is tot
twintig kilo en dat er weliswaar veiligheidsriemen aanwezig zijn, maar of dat'ie
daardoor als rugzak zal worden beschouwd?? Mijn verbazing is echter groot
wanneer hij mij een prijs van A$2625 voorstelt, inclusief alles! Het verschil in
verzekeringskosten - het vliegen duurt zo'n 59 dagen minder lang en de
verzekering is dus een stuk goedkoper - maakt het prijsverschil nog kleiner.
Voor A$ 700 wil ik niet het risico lopen dat er tijdens een lange zeereis iets mee
gebeurt - er vallen nog wel eens containers van het dek & zo...
Afijn, nadat ervoor gekozen is om er een Vliegende Vignaleã van te maken, moet
er nog een manier gevonden worden om de afstand Huntershill - vliegveld te
overbruggen. Het huren van een trailer blijkt veel duurder dan het gehele
transport uit te besteden aan 'H.M. Towing Service': voor A$85 wordt hij
opgehaald en drie kwartier later staat hij veilig en wel bij de gigantische loods
van Nippon Express. Daar mag hij kosteloos blijven staan tot de dag dat zo'n
Qantas-vogel hem naar koudere oorden zal brengen. Dat moet op de 21e
september gebeuren, zodat ik zelf nog tijd heb om met Aeroflot via Singapore,
Kuala Lumpur, Moscou en Londen naar huis te komen... (lullig als je auto
rechtstreeks met Qantas naar Amsterdam vliegt!).
Nederland, het vervolg:
Op 23 september word ik gebeld door Nippon Express op Schiphol met de
mededeling dat mijn auto is aangekomen. Jammer genoeg is het niet mogelijk de
auto op Schiphol in te voeren. Dit kan alleen in Amsterdam, Rotterdam en een
aantal geselecteerde grensplaatsen... Men kan mij natuurlijk helpen met het
vervoer - per gesloten container = voorschrift? - naar Rotterdam, omdat dat het
dichtst bij mijn woonplaats is. Kosten Hfl 300,-. Ik antwoord dat ik daar niets
mee opschiet, voor het vervoer van Rotterdam naar Vlaardingen moet ik dan nog
steeds transport regelen. Het schijnt niet anders te kunnen. Of...??
Bij de Belastingdienst/Douane op de Westzeedijk in Rotterdam is men allereerst
hoog verbaasd over het vervoermiddel dat ik zou willen invoeren - de naam
Vignale Gamine is er totaal onbekend. Men geeft mij vervolgens de tip om
Nippon Express een borgsom aan te bieden. Zij zijn er daardoor van verzekerd
dat de door hen vrijgegeven auto ook daadwerkelijk wordt ingevoerd. Jammer
genoeg blijkt dit bij Nippon op administratieve moeilijkheden te stuiten... Wel
geven ze het telefoonnummer van een bedrijf dat dit wel zou kunnen verzorgen.
Uiteindelijk kom ik terecht bij KLM Cargo en daar is borgstelling geen enkel
probleem. Reeds de volgende ochtend wordt het administratieve karwei geklaard
en krijg ik zelfs een tip om de borgsom zo snel mogelijk terug te krijgen.
Gewapend met de benodigde papieren en een oprijwagen van Wolders in
Rotterdam (Hfl 169,45 - inclusief de gebruikte brandstof) kan ik mijn eigendom
bij Nippon afhalen. De Gamine staat vastge'strapt' op een grote plaat en geniet
al van z'n eerste Nederlandse belangstelling. Het transport is zo te zien
vlekkeloos verlopen. Tijdens de rit naar Rotterdam verdraait menig automobilist
z'n nek en krijg ik lachende gezichten en opgestoken duimen te zien.
Bij de douane in Rotterdam wordt alles ook heel snel geregeld en de heer
Bakker vraagt mij of hij een copietje mag maken van de Vignale folder die mij
door Lidwina Verduin was toegestuurd - om z'n bestand compleet te maken! Het
totaal te betalen bedrag aldaar valt tegen: bijna 1500 gulden & dat inclusief 90%
korting op BVB wegens leeftijd!
De berekening vindt ongeveer als volgt plaats:
| Start: | B.V.B. - over de oorspronkelijke nieuwprijs (incl B.T.W.) - via een leuke formule |
| Af: | korting wegens leeftijd |
| Bij: | Invoerrecht:10% over de waarde van de auto + de waarde van het transport, omdat hij van buiten de EG komt.... |
| Bij: | B.T.W., 18,5% over de waarde van de auto + transport, de B.V.B. en het Invoerrecht. |
| --------------------------------------------------------------------------------------- | |
| Totaal: | Schrikbarend sommetje! |
Misschien kunnen we hier gelijk een Quiz aan verbinden & degene die kan
vertellen hoe vaak er dubbel belasting betaald is , wint een rondje in een Gamine
of zo!!
In Vlaardingen wordt nog even een foto bij een molen gemaakt. Dit is een verkoopvoorwaarde die die ex-eigenaresse gesteld heeft! Na het vernieuwen van remsysteem en koplamp-reflectoren - via Auto Europa Italië - kan aan de keuring bij Rijksdienst voor het Wegverkeer begonnen worden. Overigens passen de standaard 500-reflectoren in de Vignale behuizing. De oude zijn nog wel in goede staat, maar schijnen naar de (Australische/Engelse) linkerkant van de weghelft. Met een eendagskenteken en een weegbriefje van 482 kg wordt de 3e november m'n auto op 8 punten afgekeurd....
Zes dagen later ben ik echter alweer terug & dit keer lukt het wel, al vraagt de
dienstdoende keurmeester mij in eerste instantie of ik nu werkelijk denk op dit
'voertuig' een echt kenteken te kunnen krijgen! Hij wordt echter
super-enthousiast wanneer hij verneemt dat het geen zelfgebouwde auto is, maar
een echte Vignale Gamine (waar ook hij nog nooit van gehoord heeft! Weer een
onwetend persoon minder!).
Inmiddels gaat de FIAT110F1911571 alweer meer dan 1 jaar [in 1994] door het
leven met kenteken DH-30-93. In eerste instantie vermeldt het kentekenbewijs
nog dat "het voertuig deels uit gebruikte onderdelen is samengesteld", maar dit
blijkt om een verwisseling van codes te gaan... Nu staat gelukkig onder
'bijzonderheden' vermeldt dat "bevestigingspunten voor autogordels niet
verplicht zijn"!
Gamine, Yvon en Martin zijn al heel wat keertjes naar het strand gereden om
daar met z'n drieën te genieten van zonsondergang, Chianti & pizza. Van het
oorspronkelijk idee om een Australische auto met winst in Nederland te
verkopen zal hoogstwaarschijnlijk nooit iets terecht komen...
* CAF = Currency Adjustment Factor (voor fluctuaties in dollarkoers)
** BAF = Bunker Adjustment Factor (voor fluctuaties in olieprijs)